Vredesweek
Drie gedichten, geschreven in het kader van de Vredesweek 2019 (21-29 september)
Thuis
Ik zit in lijn 3 en we rijden door de stad
geen onvertogen woord of vertraging gehad
ik ken alle winkels, ik ben hier niet bang
want ik weet hier de weg en die weg is nooit lang.
Het raam is een spiegel in de sprinter die half leeg is
aan de lichtjes zie ik Halfweg en dat dat halverwege is
ik weet wat er komt en het dendert maar door want
ik ken hier de weg en die weg heet hier spoor.
Op de rug van een paard draaf ik over Dronken Del
wat dat grote kruis betekent, dat weten wij hier wel
ik ken onze duinen van haver tot gort
ik vind ook hier mijn weg, nog voor het donker wordt.
Ik wandel door De Hout zonder aarzeling
hoe het is om te verdwalen weet alleen de vreemdeling
ik ken mijn omgeving, ben een Haarlemmer pur sang
want ik weet hier de weg en die weg is nooit lang.
Hoe heerlijk het is om de weg te weten
dat merk je pas goed als je de weg bent vergeten
of de weg in dat ergens nog niet zo goed kent
omdat je nog maar kort in dat ergens bent.
Hier in Haarlem ben ik thuis, dat gun ik iedereen
ook al stond je wieg heel ergens anders voorheen
ergens werkelijk thuis te zijn, is een heel groot goed
en als dat Haarlem wezen mag, loop ik je tegemoet.
Zand door je vingers
Boot in de zee
zoekend naar land
kind in het water
schoen aan het strand
Dood in de ogen
kommetje eten
zand door je vingers
je eigen geweten
Tenten in kampen
moed in de schoenen
hemel van vuur
streep op de muur
Hekken met tralies
landen met wetten
keuzes van mensen
gescheiden door grenzen
Roos in de modder
een spelend kind
gelach in de nacht
lentewind
Een wankel begin
gammel geloven
een glimlach misschien
zegen van boven
Een grens is een denkbeeldige lijn
laat vrede niet denkbeeldig zijn
Onze idealen
We bouwden een huis en maaiden het gras
dronken thee met honing achter zonnegordijnen
zacht gonsden de woorden in onze verhalen
en boven onze hoofden, daar wuifden onze idealen:
geen honger meer in Afrika en Cambodja
en ook niet in Biafra, tralalalala
we kregen kinderen en auto's
kookeilanden, hippe stranden
harder de woorden in onze verhalen
en boven onze hoofden, daar ronkten onze idealen:
een duurzame aarde laten we na
en een Verenigd Europa, tralalalala
nu zijn we hier met 15 miljoen mensen
in ons veilige landje zonder grenzen
luid is de roep om sterkere verhalen
en onder onze voeten, daar liggen onze idealen:
vrede op aarde, inshallah
vrede op aarde, tralalalala