Vogelvlucht
Sporen diep als een strandwal hoog
waar de man met de bijl liep, voorover boog,
een streep trok in het zand en zei:
dit is mijn land
Na een zucht van de zee en de geest in de grond
vond hij hier wat hij zocht: leeftocht
De scherf in mijn hand
schreeuwt het uit van tijd
was schotel, bord of schaal
is vrij van vorm en functie nu
vertelt een nieuw verhaal
hoe veerkracht, strijd, liefde, pijn
ouder nog dan Haarlem zijn
Wie graaft mijn laptop later op
mijn pen, mijn bril, míjn schaal
hoe ontsterf ik, hoe verscherf ik
waar blijft mijn taal?
Met de voeten van vroeger
de kop in de wind
het hart in de wolken
de kracht van een kind
is de stad een lente in de tijd
Wij zijn het gras, wij groeien voorbij
in een vloek en een hele mooie zucht
als in een vogelvlucht.