Geschreven voor de Kunstmanifestatie 'Wachten', 31 maart 2019
Tien kunstenaars vertalen dit thema in klank, woord en beeld in Het Seinwezen in Haarlem
Ik heb het wachten ontmoet vandaag
Ik heb het wachten ontmoet vandaag
hij stond te dralen bij de brug
ik stapte van mijn fiets en lachte
en hij, hij lachte terug
wat een kans om hem te spreken!
meestal loopt hij zwijgend door
dat hij nu zelf wat stond te dralen
komt eigenlijk maar weinig voor
hij zag eruit of hij geen haast had
was tijdloos grijs gekleed
met in zijn hand wat zilverzand
dat langzaam door zijn vingers gleed
toen ik vlakbij hem was gekomen
boog hij voorover zo diep als hij kon
bedankte me voor mijn gezelschap
in de rij bij de kassa en op het perron
en ook voor mijn geduld bij het stoplicht
en de spoorwegovergang want
het wachten wist het als geen ander:
ik duur soms verschrikkelijk lang
vooral als het om de liefde gaat
kan het wachten er wat van
hij laat soms iemand jaren smachten
naar de juiste vrouw of man
ik zei hem dat ik het verfoeide
dat hij zoveel tijd verknoeide
kon hij niet beter op vakantie gaan
in plaats van dralend bij een brug te staan?
het wachten was ineens voorbij
tussen de tikkende uren gekropen
achter de muren van tijd geslopen
of verstopt bij de kassa, in een rij
zo plots als hij kwam was hij verdwenen
er lag alleen nog wat zilverzand
als een vleugje geduld over de stenen
op een doorsneedag aan de waterkant
ik heb het wachten ontmoet vandaag
dralend bij de brug
en hoe ik hem ook ontlopen wil
ik zie hem altijd terug